woensdag 30 juli 2008
Het zit er (bijna) op…..
Vandaag is de dag dat we op de terugweg naar Nederland zouden zijn. Maar we kunnen maar geen genoeg krijgen van het vakantie vieren. Het is hier nu eindelijk langere tijd mooi weer, en omdat we na onze wandeling naar de Olperer Hütte geen zin hadden om direct op te pakken, hebben we op de camping een extra dagje bijgeboekt. Ons eigen stekkie was helaas niet meer beschikbaar, maar de plaats er naast wel, dus het was vandaag even een kwestie van een paar meter opschuiven. Gisteren hebben we toch de voortent maar vast afgebroken, zodat we vandaag de rest van de dag konden doen waar we zin in hadden. Vanmiddag zijn we naar de Achensee geweest, traditiegetrouw op onze laatste vakantie dag. Het is het grootste meer van Tirol. Je kunt er allerlei watersporten beoefenen. Alleen schijnt zwemmen wel heel erg koud te zijn….(wordt overigens wel gedaan!). Wij hebben nog even een bootje gehuurd. Daarna nog wat boodschappen gedaan voor de terugreis en vervolgens in het restaurant genoten van een heerlijke Hausplatte. Morgen vertrekken we aan het eind van de ochtend naar Erlangen, bij Nürnberg. Vrijdag hebben we voor de kinderen een verrassing in petto: Playmobile Land in Zindorf!! Daarna moeten we er echt aan geloven: het zit er op en we moeten weer naar huis……maandag 28 juli 2008
Olperer Hütte
Vandaag is het heel warm. We hebben het nu 2 dagen een beetje rustig aangedaan, dus weer tijd voor actie. We willen nog heel graag naar de Olperer Hütte wandelen. Bij deze hut zijn we 2 jaar geleden ook al eens geweest. Toen stond de oude hut er voor het laatste seizoen. De hut was net verkocht aan een andere sectie binnen de DAV en bleek niet meer aan alle veiligheidseisen te voldoen. Die winter erop is de oude hut er af gehaald en is men begonnen met de bouw van een nieuwe moderne hut. Op internet hebben we de bouw een beetje gevolgd en toen we vorig jaar de Berliner Höhenstrasse hebben gelopen en we vanaf het Friesenberghaus langs de Olperer naar beneden zijn gelopen (zie zomervakantie), werd er nog steeds druk getimmerd.
Eind juni van dit jaar is de nieuwe hut geopend. Wat we tot nu toe van de nieuwe hut hadden gezien beviel niet echt, de oude hut waswat er van geworden is! Eerst weer met de auto naar Mayrhofen veel mooier en paste beter in het berglandschap, vonden wij. Dus tijd om nu maar eens te zien en van daaruit verder over Ginzling en Breitlahner, alwaar de mautstrasse naar de Schlegeis Stausee begint. Altijd weer een mooie weg om te rijden. Bij het stuwmeer op 1790 m aangekomen, hebben we de auto geparkeerd. De Olperer Hütte ligt op 2389 m en zou je volgens de aanduiding in anderhalf uur kunnen bereiken. Vol goede moed beginnen we aan de steile klim naar boven. Met de tocht naar de Berliner Hütte nog in de benen en door het warme weer waar we aan het begin van de tocht veel last van hebben, valt het nog niet mee. Maar twee uurtjes later staan we dan toch boven. Het uitzicht is nog steeds adembenemend! Je kijkt naar beneden het hele stuwmeer over met prachtige gletschers op de achtergrond. Eerst maar eens wat lekkers eten en drinken, dan de hut maar eens nader bekijken. Het is een hele moderne hut en dat is wel een beetje gek om te zien. Hij lijkt in niets op de oude hut en ook niet op de traditionele hutten die we tot nu toe hebben gezien. Geef ons de oude hut maar! Achter de hut ligt aan het begin van de Berliner Höhenstrasse nog een spannende hangbrug (is ook nieuw!). Die moeten we natuurlijk ook nog even proberen. Larissa vindt het maar niks. Om ons heen trekt de lucht inmiddels in snel tempo dicht. Volgens de huttenwacht zullen de buien langs trekken, maar het ziet er niet prettig uit, dus snel naar beneden. Bovendien begint het wat te rommelen in de lucht en we zien dat het op de gletscher inmiddels regent. Een uurtje later staan we weer bij het stuwmeer. Slechts een paar drupjes gehad en het gerommel is weer opgehouden. Gelukkig, we weten uit de verhalen dat het in deze omgeving flink kan spoken!
Eind juni van dit jaar is de nieuwe hut geopend. Wat we tot nu toe van de nieuwe hut hadden gezien beviel niet echt, de oude hut waswat er van geworden is! Eerst weer met de auto naar Mayrhofen veel mooier en paste beter in het berglandschap, vonden wij. Dus tijd om nu maar eens te zien en van daaruit verder over Ginzling en Breitlahner, alwaar de mautstrasse naar de Schlegeis Stausee begint. Altijd weer een mooie weg om te rijden. Bij het stuwmeer op 1790 m aangekomen, hebben we de auto geparkeerd. De Olperer Hütte ligt op 2389 m en zou je volgens de aanduiding in anderhalf uur kunnen bereiken. Vol goede moed beginnen we aan de steile klim naar boven. Met de tocht naar de Berliner Hütte nog in de benen en door het warme weer waar we aan het begin van de tocht veel last van hebben, valt het nog niet mee. Maar twee uurtjes later staan we dan toch boven. Het uitzicht is nog steeds adembenemend! Je kijkt naar beneden het hele stuwmeer over met prachtige gletschers op de achtergrond. Eerst maar eens wat lekkers eten en drinken, dan de hut maar eens nader bekijken. Het is een hele moderne hut en dat is wel een beetje gek om te zien. Hij lijkt in niets op de oude hut en ook niet op de traditionele hutten die we tot nu toe hebben gezien. Geef ons de oude hut maar! Achter de hut ligt aan het begin van de Berliner Höhenstrasse nog een spannende hangbrug (is ook nieuw!). Die moeten we natuurlijk ook nog even proberen. Larissa vindt het maar niks. Om ons heen trekt de lucht inmiddels in snel tempo dicht. Volgens de huttenwacht zullen de buien langs trekken, maar het ziet er niet prettig uit, dus snel naar beneden. Bovendien begint het wat te rommelen in de lucht en we zien dat het op de gletscher inmiddels regent. Een uurtje later staan we weer bij het stuwmeer. Slechts een paar drupjes gehad en het gerommel is weer opgehouden. Gelukkig, we weten uit de verhalen dat het in deze omgeving flink kan spoken!
zondag 27 juli 2008
Feest en Rodelbaan
Na onze wandeling naar de Berliner Hütte hebben we gisteren eerst maar eens rustig aan gedaan. We waren moe en hadden spierpijn (wij tenminste, de kinderen niet, die zaten de volgende ochtend keurig om 10.00 uur bij de animatie en vervolgens in het zwembad). Bovendien was Sven jarig, dus feest. Lekker taart bij de koffie en verder gewoon niks doen. ‘s Middags wilden we graag naar de rodelbaan in Zell am Ziller, maar een fikse regen- en onweersbui liet deze plannen letterlijk en figuurlijk in het water vallen. Helaas. We zijn nog even naar Swarovski Kristallenwereld in Wattens geweest, alleen de winkel en niet meer de tentoonstelling. Toen we hier genoeg geld hadden uitgegeven hebben we boodschappen gedaan voor de BBQ ter ere van Swens verjaardag.
vrijdag 25 juli 2008
Berliner Hütte
Na gisteren een beetje te zijn warmgelopen, beginnen we vandaag aan een tocht die al een aantal jaren op ons verlanglijstje staat: de Berliner Hütte. We weten dat het een lange dag gaat worden (voor de heen en terugreis staat in elk geval 6 uur lopen, zonder pauze, en ook de autorit naar het startpunt duurt een uur), dus vandaag vroeg uit de veren. Om 9 uur stappen we in de auto en rijden via Mayrhofen naar Breitlahner. Vlak voor het begin van de Mautstrasse naar de Schlegeisspeiger slaan we linksaf naar de parkeerplaats. Om 10.15 uur begint onze tocht op 1257 m hoogte.
Eerst naar de Grawandhütte op 1640 m. Deze route was al enigszins bekend omdat we dit vorig jaar in de pinkstervakantie ook al hebben gelopen (zie onder pinkstervakantie op de weblog). Toch maakt de route weer indruk met de prachtige watervallen om ons heen. Binnen de anderhalf uur die voor deze route staat, bereiken we de hut. Eerst maar eens lekker koffie en Apfelkuchen! We hebben tenslote al 400 hoogtemeters weten te overbruggen, dus dat hebben we dan ook wel verdiend. Daarna vervolgen we de tocht, we hebben immers nog anderhalf uur en nog eens 400 hoogtemeters te gaan voor ons einddoel. Het eerste stuk na de Grawandhütte stijgen we flink. We beginnen de boomgrens te verlaten en het landschap wordt steeds mooier. Voordat we de Alpenrosehütte bereiken op 1878 m hoogte, wordt het pad wat vlakker. Dat loopt wel even lekker! We lopen langs rotsen waar we plotseling edelweiss ontdekken! Ook in het gras voor de afgrond aan de andere kant ontdekken we een bloemetje die we mooi van bovenaf kunnen fotograferen. Het bloemetje is beschermd, dus plukken is tot grote teleurstelling van de kinderen uit den boze! Doen we dus ook niet. (Het is dan wel jammer dat we op de terugweg ontdekten dat iemand anders dit niet heeft gerespecteerd en het bloemetje wél heeft geplukt….). Na de Alpenrosehütte, waar we geen pauze meer houden, komen we op een stijl en rotsachtig pad om de laatse 200 hoogtemeters naar de Berliner Hütte af te leggen. Het is nog even zwaar, maar na een half uurtje doemt ons einddoel voor ons op en zijn we dat allemaal weer vergeten. Tussen 2 gletschers in staat de Berliner Hütte op 2042 m. Echt prachtig! De Berlinerhütte is gebouwd in 1879 e werd vanaf 1882 elke zomer bemand. 
De hut zoals deze er nu staat is voor het laatst in 1911 verbouwd. Sinds 1997 valt deze hut als enige hut van de Deutsche Alpen Verein (DAV) onder monumentenzorg. Ook van binnen is de hut het bekijken waard. Na wat gegeten en gedronken te hebben lopen we nog even achter de hut langs om foto’s te maken. Daar treffen we mensen die een week in de hut verblijven en van daaruit allerlei bergtochten maken. Begin deze week zaten ze vast vanwege de sneeuwval. De kamers worden niet verwarmd en zijn ‘s nachts erg koud. Ook warm water schijnt niet in de hut aanwezig te zijn. Brrrrr…..Om 15.15 uur moeten we helaas weer aan de afdaling beginnen. Het is immers ook nog drie uur terug. De 800 hoogtemeters naar beneden vallen nog niet mee: zere voeten en zere knieën zijn het resultaat. Om 18.00 uur zijn we weer bij de auto. Als we op de camping uit de auto stappen zijn we helemaal stijf en doet elke pas zeer, maar het was vandaag absoluut de moeite waard en we voelen ons heel voldaan!donderdag 24 juli 2008
Weer wandelen
Gelukkig was het vandaag eindelijk weer wandelweer. Het weer was niet goed genoeg om echt hoog de bergen in de gaan. 
We hebben ervoor gekozen om in Mayrhofen met de Penkenbahn naar boven te gaan. Al jaren rijden we onder de gele gondels van de Penkenbahn door, en nu gaan we dan zelf maar eens. Het is nog dik bewolkt als we van de camping vertrekken, maar we kunnen wel zien dat de wolken langzaam wegtrekken. Eenmaal boven op het bergstation is het ook best nog fris. Maar we gaan 200 meter stijgen, dus al snel hebben we het weer warm genoeg. Het is een mooie route. Het pad is breed (dat is dan wel jammer want dat is niet zo spannend natuurlijk) en het uitzicht is heel erg mooi. Je kijkt het hele Zillertal door en je hebt prachtig uitzicht op de vers besneeuwde bergtoppen. Op een gegeven moment komen we zelfs een heus murmeltier tegen! Hij zit heel stil, dus lastig te zien bij al die rotsen maar hij zit er heus. Er zit er nog eentje naast, maar die vertrekt al snel. Het andere murmeltier vertrekt ook al snel, want al meer passerende wandelaars krijgen er lucht van en van drukte moet dit beest niks hebben! Bij het Penkenjochhaus op 2095 meter hoogte eten en drinken we even wat en daarna gaan we weer naar beneden naar het bergstation. De zon schijnt inmiddels volop, dus dat is wel weer lekker. Vanavond op de camping was er weer het bekende ‘worstje braden’ op het kampvuur voor de kinderen. Vanavond gaan ze vroeg naar bed, want als het weer morgen inderdaad goed is gaan we een lange tocht maken, naar de Berliner Hütte.
We hebben ervoor gekozen om in Mayrhofen met de Penkenbahn naar boven te gaan. Al jaren rijden we onder de gele gondels van de Penkenbahn door, en nu gaan we dan zelf maar eens. Het is nog dik bewolkt als we van de camping vertrekken, maar we kunnen wel zien dat de wolken langzaam wegtrekken. Eenmaal boven op het bergstation is het ook best nog fris. Maar we gaan 200 meter stijgen, dus al snel hebben we het weer warm genoeg. Het is een mooie route. Het pad is breed (dat is dan wel jammer want dat is niet zo spannend natuurlijk) en het uitzicht is heel erg mooi. Je kijkt het hele Zillertal door en je hebt prachtig uitzicht op de vers besneeuwde bergtoppen. Op een gegeven moment komen we zelfs een heus murmeltier tegen! Hij zit heel stil, dus lastig te zien bij al die rotsen maar hij zit er heus. Er zit er nog eentje naast, maar die vertrekt al snel. Het andere murmeltier vertrekt ook al snel, want al meer passerende wandelaars krijgen er lucht van en van drukte moet dit beest niks hebben! Bij het Penkenjochhaus op 2095 meter hoogte eten en drinken we even wat en daarna gaan we weer naar beneden naar het bergstation. De zon schijnt inmiddels volop, dus dat is wel weer lekker. Vanavond op de camping was er weer het bekende ‘worstje braden’ op het kampvuur voor de kinderen. Vanavond gaan ze vroeg naar bed, want als het weer morgen inderdaad goed is gaan we een lange tocht maken, naar de Berliner Hütte.dinsdag 22 juli 2008
Brixen/ Bressanone
Omdat het in het Zillertal toch weer regent vandaag, zoeken we zelf de zon wel op. We gaan een dagje naar de zuiderburen, Italië. Brixen lijkt ons een leuk stadje om eens rond te kijken. Na de koffie vertrekken we over de Brenner Pas naar het, hopelijk, zonnige zuiden. Op zo’n 120 km van de camping ligt het Italiaanse stadje Brixen. Hoe dichter we in de buurt komen, hoe beter het weer wordt. Uiteindelijk stappen we bij zo’n 23 graden en een lekker zonnetje uit de auto. Brixen is een leuk stadje met in het centrum pastelkleurige huisjes en een prachtige dom, die we natuurlijk ook uitgebreid bezichtigen. Ook zijn er wel leuke winkeltjes. Na een tijdje te hebben rondgelopen, echt italiaans ijs, cappucino, espresso en pizza te hebben verorberd keren we weer om. Vlak voor de Brenner vallen helaas de eerste sputters al weer….., maar we hebben in elk geval vandaag genoten van een heerlijk zonnetje!!
maandag 21 juli 2008
Bauernhof Museum Kramsach
Gisteren was het weer weer niet al te best. ’s Ochtends regende het. Tegen de middag klaarde het wat op, dus wij vol enthousiasme de korte broek maar weer aan, helaas van korte duur. In de loop van de middag kregen we heftig onweer en veel regen. Ook vanochtend regende het, maar na het ontbijt werd het droog en toch nog lekker weer. Vanmiddag zijn we naar het Bauernhofmuseum in Kramsach geweest, een verzameling oude boerderijen uit Tirol. Erg leuk om te zien allemaal. Vooral de kinderen vermaakten zich prima en renden van boerderij naar boerderij om daar alle kamertjes en stallen te bekijken. Er stond verder ook nog een oud schooltje en een kapelletje.
zaterdag 19 juli 2008
Warme luie dag….
Stralend weertje vandaag! Een ideale dag om nog steeds lekker niks te doen, genieten van het weer, beetje lezen, koffie drinken. Lui hѐ???? De kids zitten de hele dag in het zwembad, die hoor en zie je niet. Dat begon vanmorgen al op tijd met de zwembadspelletjes verzorgd door de animatie, het is nu 17.00 uur, en wat ijsjes en snoepjes en drinken verder zien we ze nog steeds niet. We zetten ons luie leven lekker voort: vanavond eten we in het restaurant, zal de Hausplatte wel weer worden!
vrijdag 18 juli 2008
Hell by night
Gisteren en vandaag na ons avontuur op de Gletscher maar weer eens wat rust. Beetje niks doen, beetje shoppen als we daar zin in hebben.
Gisteren veel regen, vandaag weer wat beter. Vanavond was het lichtjesfeest op de camping, Camping Hell by night. De kinderen hebben vanmorgen bij de animatie lampions geknutseld en de campinggasten werd gevraagd hun plekje zo mooi mogelijk te verlichten. De hoofdprijs was een familiepizza! Die oproep is aan ons wel besteed natuurlijk: 5 meter lichtslang, bloemetjes, hartjes, sterretjes en 100 waxinelichtjes verder en ons plekje zag er helemaal top uit natuurlijk! Met de lichtslang hadden we in het gras ‘Zilly’(het beeldmerk-kikkertje van de camping) geschreven, met daaronder een hartje van waxinelichtjes. De overige waxinelichtjes en de rest van de verlichting maakten het feest compleet. Om 21.00 uur begon de lampionnenoptocht voor de kinderen en werden alle plekjes beoordeeld door Alois en Karin Hell. Het werd helaas geen hoofdprijs, maar na afloop kwam Alois Hell een troostprijs brengen: twee flesjes Wohlfühlwasser en het was ‘nicht für die Kinder……’.
Gisteren veel regen, vandaag weer wat beter. Vanavond was het lichtjesfeest op de camping, Camping Hell by night. De kinderen hebben vanmorgen bij de animatie lampions geknutseld en de campinggasten werd gevraagd hun plekje zo mooi mogelijk te verlichten. De hoofdprijs was een familiepizza! Die oproep is aan ons wel besteed natuurlijk: 5 meter lichtslang, bloemetjes, hartjes, sterretjes en 100 waxinelichtjes verder en ons plekje zag er helemaal top uit natuurlijk! Met de lichtslang hadden we in het gras ‘Zilly’(het beeldmerk-kikkertje van de camping) geschreven, met daaronder een hartje van waxinelichtjes. De overige waxinelichtjes en de rest van de verlichting maakten het feest compleet. Om 21.00 uur begon de lampionnenoptocht voor de kinderen en werden alle plekjes beoordeeld door Alois en Karin Hell. Het werd helaas geen hoofdprijs, maar na afloop kwam Alois Hell een troostprijs brengen: twee flesjes Wohlfühlwasser en het was ‘nicht für die Kinder……’.woensdag 16 juli 2008
Superbelevenis op de Hintertuxer Gletscher
Vanochtend was het stralend mooi weer. Dus zoals voorgenomen op naar de Hintertuxer Gletscher!
Na een autorit van bijna een uur door het mooie Zillertal kwamen we aan in Hintertux. We waren wat aan de late kant, rond 12.00 uur, terwijl om 13.00 uur de Gletschertour onder begeleiding van een gids begon. Dus snel in de rij om kaartjes te kopen. Drie kwartier en drie gondels verder stonden we dan eindelijk op 3250 m hoogte op de Hintertuxer Gletscher. Aan alle kanten prachtig uitzicht. We keken naar de hoogste toppen van Oostenrijk, onder ons zagen we het Friesenberghaus waar we vorig jaar zijn heen gewandeld. Doordat we inmiddels wat bekend raken met de omgeving, konden we ons nu wat beter oriënteren en zagen we veel herkenningspunten.
Na een autorit van bijna een uur door het mooie Zillertal kwamen we aan in Hintertux. We waren wat aan de late kant, rond 12.00 uur, terwijl om 13.00 uur de Gletschertour onder begeleiding van een gids begon. Dus snel in de rij om kaartjes te kopen. Drie kwartier en drie gondels verder stonden we dan eindelijk op 3250 m hoogte op de Hintertuxer Gletscher. Aan alle kanten prachtig uitzicht. We keken naar de hoogste toppen van Oostenrijk, onder ons zagen we het Friesenberghaus waar we vorig jaar zijn heen gewandeld. Doordat we inmiddels wat bekend raken met de omgeving, konden we ons nu wat beter oriënteren en zagen we veel herkenningspunten.De gids liet echter op zich wachten. Na navraag te hebben gedaan bij de gondel, bleek dat hij al wel onderweg was, maar wat was vertraagd omdat hij met de vorige tour een nogal grote groep had wat veel tijd in beslag had genomen om over de gletscher heen te lopen.
Eindelijk kwam hij eraan. Hij sprak ook Nederlands, al was het dan wel net of je Urbanus hoorde. De kinderen hadden hem al Alvin (van de Chipmunks) gedoopt. Uiteindelijk konden we om 13.45 uur vertrekken. Nadat we eerst wat uitleg hebben gekregen over de gletschers en bergtoppen om ons heen, zijn we de gletscher opgelopen.
Na een klein stukjelopen kwamen we bij een uitzichtpunt van waaruit we de Schlegeisspeicher konden zien en de Olpererhütte (het nieuwbouw exemplaar), en nog verder het Pfisterjochhaus in Italië. Allemaal heel leuk om te zien omdat we daar voorgaande jaren natuurlijk al heel wat voetstapjes heengezet hebben! Hierna volgde een spectaculaire afdaling naar beneden. Stijl, glad en tot je kuiten in de sneeuw af en toe. Glijpartijen en natte bipsen dus. Eenmaal beneden op het vlakke stuk van de gletscher gaf de gids uitleg over de gevaren van de gletscher. We hebben diverse spelonken en gaten van wel 100 meter mogen aanschouwen. Lijkt van een afstandje allemaal ongevaarlijk, maar dat valt dus tegen. De gids demonstreerde o.a. nog dat er in een gletscherbach zomaar 80 cm water kan staan. Hij ging er nog in staan ook. Zo’n gletscherbach eindigt in een spelonk. Ongelukken die daarmee gebeuren zijn in 99% van de gevallen dodelijk. Allemaal erg indrukwekkend dus. Gelukkig wist onze gids precies waar je wel en niet kon lopen op de gletscher. Vervolgens zijn we verder de gletscher afgedaald. Na een tocht van ruim 2 uur waren we 300 hoogtemeters gedaald. De laatste gondel van de 3e sectie was al weg, dus we moesten met een stoeltjeslift naar het 2e tussenstation afdalen. Ook wel spannend op die hoogte. De andere 2 gondels waren gelukkig nog wel in bedrijf. We hebben echt een geweldige middag gehad, een hele belevenis zo’n gletschertour!!
Eindelijk kwam hij eraan. Hij sprak ook Nederlands, al was het dan wel net of je Urbanus hoorde. De kinderen hadden hem al Alvin (van de Chipmunks) gedoopt. Uiteindelijk konden we om 13.45 uur vertrekken. Nadat we eerst wat uitleg hebben gekregen over de gletschers en bergtoppen om ons heen, zijn we de gletscher opgelopen. Na een klein stukjelopen kwamen we bij een uitzichtpunt van waaruit we de Schlegeisspeicher konden zien en de Olpererhütte (het nieuwbouw exemplaar), en nog verder het Pfisterjochhaus in Italië. Allemaal heel leuk om te zien omdat we daar voorgaande jaren natuurlijk al heel wat voetstapjes heengezet hebben! Hierna volgde een spectaculaire afdaling naar beneden. Stijl, glad en tot je kuiten in de sneeuw af en toe. Glijpartijen en natte bipsen dus. Eenmaal beneden op het vlakke stuk van de gletscher gaf de gids uitleg over de gevaren van de gletscher. We hebben diverse spelonken en gaten van wel 100 meter mogen aanschouwen. Lijkt van een afstandje allemaal ongevaarlijk, maar dat valt dus tegen. De gids demonstreerde o.a. nog dat er in een gletscherbach zomaar 80 cm water kan staan. Hij ging er nog in staan ook. Zo’n gletscherbach eindigt in een spelonk. Ongelukken die daarmee gebeuren zijn in 99% van de gevallen dodelijk. Allemaal erg indrukwekkend dus. Gelukkig wist onze gids precies waar je wel en niet kon lopen op de gletscher. Vervolgens zijn we verder de gletscher afgedaald. Na een tocht van ruim 2 uur waren we 300 hoogtemeters gedaald. De laatste gondel van de 3e sectie was al weg, dus we moesten met een stoeltjeslift naar het 2e tussenstation afdalen. Ook wel spannend op die hoogte. De andere 2 gondels waren gelukkig nog wel in bedrijf. We hebben echt een geweldige middag gehad, een hele belevenis zo’n gletschertour!!dinsdag 15 juli 2008
Zillertaler Höhenstrasse
Vandaag was het weer aanmerkelijk beter. Vanochtend trokken de wolken al snel op, dus wij trokken er dan ook maar op uit. Na een moeizame start in de ochtend (het was gisteravond véééél te gezellig), besloten we te gaan wandelen op de Zillertaler Höhenstrasse. We zijn met de auto naar Aschau gegaan en van daaruit de Zillertaler Höhenstrasse op, een tolweg. Bij de Hirschbichalm op 1823 m hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan wandelen. We hadden direct al een prachtig uitzicht over het Zillertal en op de Ahornspitze met daaronder de Edelhütte, waar we vorig jaar ook nog hebben gewandeld. Het pad was jammer genoeg erg drassig. Op de weg naar boven hebben we een aantal beekjes moeten oversteken (springend, of er dwars doorheen). Op een gegeven moment kwamen we op een alm, heel mooi, maar ook heel erg nat, er stroomden allemaal kleine beekjes op die alm dus het was even uitkijken waar je je voeten neerzette. Dat ging dus ook niet altijd goed! De wegaanduiding werd steeds vager. Met een verrekijker konden we af en toe nog iets van bewegwijzering vinden op de alm. Na een tijdje te hebben doorgeploeterd en van het uitzicht te hebben genoten zijn we op ongeveer 2100 m weer omgekeerd. Via de vage bewegwijzering kwamen we uiteindelijk op een ander pad uit. Daar moest nog een redelijke beek worden overgestoken. Waarschijnlijk door de regenval van de afgelopen dagen en het feit dat het nog vroeg in het jaar is, stond het water best hoog. We zijn grote stenen gaan zoeken en die hebben we in de beek gelegd totdat we een fatsoenlijk pad hadden om over te steken. Dat is uiteindelijk met droge voeten gelukt! Na de wandeling wachtte ons nog een prachtige autorit naar beneden. In het dorp Hippach zijn de we Höhenstrasse weer afgegaan. Terug op de camping hebben we lekker pannenkoeken gebakken op de skottel. Als het morgen goed weer is, en helder weer, zijn we van plan om de Hintertuxer Gletscher op te gaan, samen met een gids. Dit is alleen de moeite waard als het echt onbewolkt is, dus we hopen dat dit morgen lukt. En anders hebben de kids mazzel, mogen ze een dagje zwemmen!
maandag 14 juli 2008
Regen, regen en nog eens regen…
Vandaag weer allemaal regen. Gelukkig zijn de vooruitzichten vanaf dinsdag weer goed. De kinderen zijn eerst naar de animatie geweest en hebben daarna zelf nog een spelletje gespeeld. Vanmiddag zijn we naar Erlebnisstherme Zillertal in Fügen geweest. Dit zwembad is vorig jaar geopend. Vandaag was vanwege het weer een ideale dag om daar eens een kijkje te nemen. De kinderen hebben zich dan ook prima vermaakt. Hoogtepunt was natuurlijk de Black Hole, een gigantisch lange glijbaan. Om eraf te gaan moest je wel even geduld hebben, er mag 1 persoon per 40 seconden naar beneden en de rij was enorm! Maar dat hadden ze er wel voor over. Na een half uurtje in de rij via een lange lange trap waren ze eindelijk aan de beurt!! De pappa’s moesten ook nog eventjes natuurlijk.
Als het weer inderdaad morgen weer goed is, gaan we dan lekker wandelen.
zondag 13 juli 2008
Samnaun
Vandaag, zoals ook al voorspeld, een regenachtige dag. En wat doe je op een regenachtige dag, dan ga je dus naar Samnaun. Lekker winkelen. Samnaun is een klein belastingvrij stadje in Zwiterserland. Alleen vanuit Oostenrijk te bereiken (ook niet vanuit Zwitserland zelf verder). We zijn pas laat vanaf de camping vertokken en rond 14.30 uur waren we in Samnaun. Eerst maar lekker koffie en warme chocomel, want het was er erg koud, 8 graden. Samnaun ligt op 1700 m hoogte, dus meestal is het daar dan wel fris met regenachtig weer. Door de wolken heen zagen we af en toe een vers besneeuwde bergtop. Na het inlsaan van wat belastingvrije inkopen, een horloge voor de dames, drank voor pappa en mamma, zijn we weer naar Oostenrijk vertrokken. Een hapje gegeten bij de Mac en terug naar de camping. Inmiddels hebben we de kachel in de caravan aan. Morgen wordt er koud en nat weer verwacht. Op 2000 meter wordt het winters en op 2200 m wordt er sneeuw verwacht, aldus de voorspelling die hier iedere avond trouw in het sanitairgebouw wordt opgehangen. We wachten wel af……vrijdag 11 juli 2008
Lui op de camping en de eerste wandeling
Daar zijn we weer. Het heeft even een paar dagen geduurd, maar de harde schijf van de laptop is afgelopen dinsdag gecrasched (inclusief foto’s van de heenreis…). 
Bij de Mediamarkt was ons type harde schijf niet meer te krijgen. Dankzij Henk (uitzoekwerk) én Cor en Magriet (vervoer) is er weer een harde schijf en dank zij pap en mam zit alle software er ook weer op en zijn we weer on-line. Stel je toch ook voor als je nog 3 weken zonder zou zitten…. maar goed. Dinsdag en woensdag hebben we het nog lekker rustig aangedaan.
De kinderen hebben aan allerlei activiteiten op de camping meegedaan zoals aquagym, knutselen en voetballen. Gisteren hebben we voor het eerst weer gewandeld. Ons ‘inlopertje’ voor dit jaar was een wandeling in Hintertux, gelegen achter in het Zillertal. We hebben in Hintertux de eerste lift naar de Sommerbergalm op 2100 m genomen. Daar startte onze wandeling naar beneden naar de Bichlalm op 1695 m.
Tijdens de tocht heb je steeds mooi uitzicht op deGefrorener Wand. Je kunt merken dat je eerder in het jaar verblijft, er ligt best veel sneeuw boven op de bergen. 
Op de Bichlalm hebben we even wat gedronken en daarna zijn we verder afgedaald naar Hintertux op 1500 m. Geen spannende tocht, maar wel erg mooi. Met Ron zijn voet ging het wel redelijk. We denken in elk geval nog wel weer wat te wandelen deze vakantie.
Gisteravond was er op de camping weer het bekende worstje braden. De kinderen hebben aan het eind van de middag hun Kampvuur-bouw-aansteek-en-blus-cursus gevolgd, dus ’s avonds mocht het kampvuur worden ontstoken. Vandaag weer even uitrusten (wij dan, de kinderen gaan onvermoeibaar door met zwemmen en spelen). Rond 14.00 uur kwamen ook Cor en Magriet met de kids aan, dus het hele koor is weer compleet! Vanavond weer heerlijk in het restaurant gegeten, natuurlijk de Hausplatte…..
maandag 7 juli 2008
Terug in Oostenrijk….
Hoera! We zijn weer in Oostenrijk. De heenreis is prima verlopen. Zaterdagochtend rond 08.15 uur zijn we uit Sauwerd vertrokken, nagezwaaid door Cor en Magriet (die moeten nog een paar daagjes wachten voordat ze mogen vertrekken). Het was prima weer en superrustig onderweg. De kinderen vermaakten zich uitstekend op de achterbank, dus we konden lekker opschieten. Rond 17.45 arriveerden we op onze overnachtingcamping Geiselwind, tussen Würzburg en Nürnberg.
Na het gebruikelijke diner in Restaurant De Gouden Bogen (de Mac ja.) hebben de kinderen nog wat gespeeld, en wij nog heerlijk lang buiten gezeten. De volgende ochtend om 09.00 uur zijn we weer vertrokken. De temperatuur steeg naar 30 graden, dus in de auto was het een stuk aangenamer dan er buiten. Rondom München was het druk en langzaamrijdend verkeer. Al met al schoot het toch lekker op en om 13.45 uur reden we de poort van Camping Hell alweer binnen. Het begon wat te druppen, maar veel stelde het niet voor. Dus in de druppen en hitte voortent en luifel opgezet. ’s Avonds natuurlijk lekker in het restaurant op de camping gegeten. En hoewel de pizza-oven het begaf en het allemaal erg lang duurde ( maar dat is niet nieuw) was het toch wel weer gezellig. Vandaag zitten we,zoals voorspeld, in de regen. Maakt niks uit, we doen lekker kalm aan. We hebben alle nieuwe dingen en veranderingen op de camping alweer bekeken. De receptie is helemaal uitgebouwd en vernieuwd met een mooi glazen pui. Ook het binnengedeelte van het restaurant is helemaal uitgebouwd en gemoderniseerd. Ook er mooi. Wel jammer dat de Hausplatte 5 euro duurder is geworden, maar de rest kost nog steeds (bijna) niks! In de speeltuin is tot grote vreugde van de kids een trampoline gekomen. De animatie wordt dit jaar verzorgd door 2 Duitse meisjes, maar was in elk geval vanochtend wel erg leuk volgens de meiden. Inmiddels zitten de kinderen onder de luifel met een horde andere kinderen spelletjes te doen en zitten wij in de caravan lekker achter de koffie! De lucht lijkt wat lichter te worden, dus wie weet zitten we straks weer lekker buiten.
Na het gebruikelijke diner in Restaurant De Gouden Bogen (de Mac ja.) hebben de kinderen nog wat gespeeld, en wij nog heerlijk lang buiten gezeten. De volgende ochtend om 09.00 uur zijn we weer vertrokken. De temperatuur steeg naar 30 graden, dus in de auto was het een stuk aangenamer dan er buiten. Rondom München was het druk en langzaamrijdend verkeer. Al met al schoot het toch lekker op en om 13.45 uur reden we de poort van Camping Hell alweer binnen. Het begon wat te druppen, maar veel stelde het niet voor. Dus in de druppen en hitte voortent en luifel opgezet. ’s Avonds natuurlijk lekker in het restaurant op de camping gegeten. En hoewel de pizza-oven het begaf en het allemaal erg lang duurde ( maar dat is niet nieuw) was het toch wel weer gezellig. Vandaag zitten we,zoals voorspeld, in de regen. Maakt niks uit, we doen lekker kalm aan. We hebben alle nieuwe dingen en veranderingen op de camping alweer bekeken. De receptie is helemaal uitgebouwd en vernieuwd met een mooi glazen pui. Ook het binnengedeelte van het restaurant is helemaal uitgebouwd en gemoderniseerd. Ook er mooi. Wel jammer dat de Hausplatte 5 euro duurder is geworden, maar de rest kost nog steeds (bijna) niks! In de speeltuin is tot grote vreugde van de kids een trampoline gekomen. De animatie wordt dit jaar verzorgd door 2 Duitse meisjes, maar was in elk geval vanochtend wel erg leuk volgens de meiden. Inmiddels zitten de kinderen onder de luifel met een horde andere kinderen spelletjes te doen en zitten wij in de caravan lekker achter de koffie! De lucht lijkt wat lichter te worden, dus wie weet zitten we straks weer lekker buiten.