Kater Stitch

De komst van Stitch

Zaterdag 19 september 2009

Stitch heeft een bijnaam, we noemen hem mr. Spock van Startrek, hij heeft namelijk hele rare vouwen in zijn oren. Het lijkt net of ze nog eventjes gestreken moeten worden. Het gaat goed met hem, hij eet en drinkt goed en speelt dat het een lieve lust is. Hij vindt in alles wel wat te spelen maar favoriet is toch wel een MC Donalds Hamtaro knuffeltje, daar kan hij heerlijk mee stoeien. Het is wel een beesie wat nog een hoop verzorging nodig heeft. We moeten melk maken en meneer moet 5x per dag eten. Hij is ook al zindelijk. Oja we hebben ontdekt dat hij kan grommen, meneer probeerde het eten van Minoes te gappen en dat kan natuurlijk niet, toen we hem bij het eten wegpakten zette meneer het toch op een grommen, het leek wel een wilde leeuw en dat te bedenken dat meneer nauweliks groter is als een dikke peer.                                                                                

 

Woensdag 16 september 2009

Vandaag is Carina vrij en kan ze zich de hele dag om onze kleine Frutsel bekommeren. Maar het gaat vandaag niet zo goed met Stitch,hij slaapt veel en wil niet eten en drinken. Nou heeft iedereen wel eens een dag dat hij zich niet zo goed voelt maar bij deze kleine man willen we toch geen risico nemen en  gaan we niet een dagje afwachten. Hij is erg kwetsbaar en daarom heeft Carina aan het einde van de dag toch maar een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Eenmaal daar aangekomen bleek al gauw dat Carina het goed had ingeschat, hij had hoge koorts 41 graden maar liefst.

  

Dinsdag 15 september 2009

     

De nacht heeft Stitch doorgebracht in de bijkeuken, uiteraard is dit met de beste bedoelingen. Vorige nacht in de reismand was geen succes en Stitch is te klein om los door huis te lopen, ik bedoel een traptrede moet er voor hem wel uitzien als de Mount Everest. Vandaar in een compleet veilig gemaakte bijkeuken met een heerlijke warme kruik in zijn mandje. Toen ik vanmorgen bij hem kwam zat hij rechtop in zijn mandje te kijken naar wie er binnenkwam, ik dus. Mooie heldere blauwe oogjes keken de grote wereld in en ik werd met een blik van”ben je daar eindelijk” verwelkomt. Ik zag dat hij een plasje en een poepie in de kattenbak had gedaan en dat is toch wel bijzonder voor een klein Frutseltje als Stitch. Meneer stapte uit de mand en ging eens lekker zitten eten. We hadden voor die ochtend gevraagd of de buurman om tien uur zijn tussendoortje even wilde geven. Op dat moment voelde hij wat koud aan en heeft Andries hem even warm geknuffeld en een nieuwe warme kruik gegeven.’s middag toen Carina thuis kwam is hij lekker aan het spelen geweest om vervolgens uitgeput weer in slaap te vallen. Veel mensen vragen ons hoe we aan de naam Stitch komen? nou dat is als volgt gegaan: na overleg met de kids hebben Carina en ik de kids voorgesteld om hem Remy te noemen, naar Remy uit de film alleen op de Wereld. De kinderen kennen deze film niet (generatie kloof) en kwamen na uitleg van het verhaal met de naam Stitch. Stitch is een genetisch gemanipuleerd ruimte wezen die verbannen wordt waarna hij liefdevol wordt opgevangen op aarde door het meisje Lilo, Lilo beschermt Stitch en zorgt erg goed voor hem (dit alles is een verhaal van Disney). De andere poezen wennen langzaam aan de nieuwe situatie, Minoes wast Stitch af en toe maar blaast ook af en toe, wij maken hieruit op dat ze er nog niet helemaal uit is. En Biggel onze grote rode stoere kater? die is bang voor Stitch. Zodra Stitch in de buurt komt krijgt hij grote ogen en begint te grommen en te blazen, om vervolgens elders zijn heil te zoeken, en dat terwijl hij Stitch zonder te kauwen door kan slikken. Dit gedrag is vandaag wel beter geworden. We gaan er dan ook vanuit dat het wel goed komt. Maar vooralsnog observeert hij het liefst van bovenaf…. lekker veilig.

 

 

Maandag 14 september 2009

Vandaag blijkt dat we een vechtertje in huis hebben gehaald, Stitch stapt parmantig door de kamer en kijkt helder om zich heen. Ook heeft hij wel zin in eten en drinken, dat lijkt dus goed. Biggel heeft het er nog een beetje lastig mee en lijkt zelfs een beetje bang voor die kleine Frutsel en grijpt iedere kans aan om stevig naar hem te blazen. Zou die rooie niet weten dat hij hem in 1 keer kan doorslikken? en dat zonder te kauwen, hij weegt immers nog geen 300 gram. Vanmorgen is Magriet nog even langs geweest om hem een nieuwe warme kruik te geven en een beetje babypoezenmelk. (denk je ook dat je uit de kleine kinderen bent). Het lijkt wel goed te komen met die kleine Stitch.

Zondag 13 september 2009

Carina gaat samen met Magriet hardlopen in het Reitdiepdal, ze spreken rond 4 uur af om te gaan rennen, Larissa wil graag mee op de fiets en de mannen zouden zorgen voor het avond eten. Rond kwart voor vijf gaat de telefoon en Anniek neemt de telefoon op, het is Carina die vraagt of ze mij even aan de lijn mag. Een beetje verbaasd neem ik de telefoon aan en Carina zegt: Ik heb een probleem. Het heeft vier poten en zegt miauw. Larissa had een erg klein poesje gevonden langs de klant van de sloot. Het beestje was er slecht aan toe zoals later zou blijken. Ik ben er naar toe gereden en heb de dames samen met Anniek opgehaald. Eenmaal thuis hebben we geprobeerd het poesje eten te geven en hebben we geprobeerd uit te zoeken hoe oude deze keutel zou kunnen zijn. Na twee keer contact te hebben gehad met de weekend dierenarts hebben we besloten toch langs te gaan, er zat nauwelijks leven in het beestje en hij voelde koud en slap aan. Eenmaal bij de dierenarts bleek al snel dat dit een juiste beslissing was. Op tafel bij de dierenarts leek het erop dat hij het niet zou gaan redden. De dierenarts heeft hem direct een infuus met vocht en suiker gegeven. Hij bleek behoorlijk uitgedroogd, sterk vermagerd en zwaar onderkoeld. Buidelen was het advies van de dierenarts. Dus snel met een partij baby poezenvoer naar huis waar Carina de hele avond met hem op schoot heeft gezeten met kruikjes en knapzakjes om het weer op temperatuur te krijgen. Rond een uur of tien kwam er ineens wat leven in de brouwerij. Na een onrustige nacht konden we ‘s morgens constateren dat ons kereltje aardig is opgeknapt. Met dank aan de dierenarts die niet eens een consult rekende omdat wij de moeite hebben genomen ons over die frutsel te ontfermen.