6 december 2011
Groot worden is moelijk!
Sinds 13 november is er veel verandert. Lucky heeft in de laatste drie weken leren eten, leren drinken van een schaaltje. Hij poept zelf en begint een echte handenbinder te worden. Het was lastig om hem te leren drinken van een schoteltje. Na herhaaldelijk proberen liet meneer zijn snuit er gewoon invallen of liep met zijn onhandige pootjes steeds door de melk heen. Geen succes dus terwijl hij dat op deze leeftijd al lang zou moeten kunnen.
Op een gegeven moment las Carina hier iets over op het internet, daar stond dat je er een andere poes naast moest zetten zodat hij de kunst kon afkijken. Zo gezegd zo gedaan en al na een paar keer begon meneer zelf te drinken. Dit hebben we ook met zijn eten gedaan en ook dit gaat nu goed. Hoe simpel kan het soms zijn. Zijn stoelgang is inmiddels ook op orde en meneer groeit als kool. Vandaag woog hij al bijna een kilo. Overdag als we niet thuis zijn en ‘s nachts zit hij nog in de bench omdat hij soms halsbrekende toeren uithaalt en niet weer uit zijn benarde postie kan komen. Lucky vindt het leuk om tussen de stoelkussens te glijden en daar kan hij dan niet weer tussen vandaan komen. Ook klimt hij graag in de gordijnen of in je broek. Spelen kan hij als de beste met speeltjes die overal in huis liggen. Lucky vindt het ook enig om de ander katten tot last te zijn. Cailin die als een echte moeder over hem waakt moet het regelmatig ontgelden. Stitch zijn staart is ook gewild. Hij vindt dit overigens niet erg en speelt vrolijk terug. Voorzichtig zoekt Lucky ook Biggel op maar die is toch wel erg groot en rood.
Al met al gaat het dus hartstikke goed en lijkt hij zicht normaal te ontwikkelen. Moedertje Cailin zorgt voor de nodige terechtwijzingen en correcties dus met de socialisatie komt het ook wel goed.
13 november
Ik ben vooral poezelig.
Inmiddels zijn we weer een kleine week verder en groeit Lucky lekker door. Het zelfstandig poepen gaat nog niet en daarom is hij woensdag nog naar de dierenarts geweest en heeft daar een klysma gehad. Sindsdien hebben geen ontlasting meer gevonden maar we hebben de indruk dat Cailin dit netjes opruimt. Meneer plast trouwens al op de bak. Gisteren en vandaag is meneer wat aan het klieren met eten, hij eet wat te weinig enb groeit daarom ook niet veel. Dit houden we natuurlijk goed in de peiling. Cailin houdt hem de hele dag in de gaten en zorgt dat hij regelmatig een poetsbeurt krijgt. Ook volgt ze hem als hij los door de kamer loopt en corrigeert hem waar nodig. Helaas is er ook minder goed nieuws. Zeer onverwacht hebben we zaterdag Minoes in laten slapen. Na twee dagen van snelle achteruitgang bleek dat haar nieren het niet meer deden. Het is wel een dubbel gevoel om na 21,5 jaar afscheid te moeten nemen van Minoes terwijl je aan de andere kant probeert een klein katje door de eerste weken heen te helpen. Gelukkig lijkt dit goed te lukken en hebben we veel plezier met deze kleine frummel maar dat neemt niet weg dat we Minoes erg zullen missen.
7 november 2011
Het gaat goed.
Vrijdag 4 november moesten Stitch en Biggel naar de dierenarts voor de jaarlijkse inentingen. Dit leek ons een mooi moment om kleine Lucky mee te nemen voor een algehele check. Biggel in de bench, Stitch in een geleende reismand en Lucky in onze eigen reismand en toen met het hele circus naar de dierenarts. Stitch was als eerste aan de beurt en was helemaal in orde. Hij woog 4,9 kg en dat is een keurig gewicht voor ons koetje. Toen de kleine Lucky. Ook Lucky zag er goed uit en wist iedereen te vertederen door bij Carina op de arm in slaap te vallen. Onze grote rode vriend kwam er minder goed af. Alhoewel hij goed gezond is, is hij veel te zwaar. 7,25 kg is ook wel veel kater, daar moet dus iets aan gedaan worden. Maar nu terug naar Lucky want dit is tenslotte zijn pagina.Lucky groeit goed en het wordt tijd dat meneer zelf leert drinken. Vol enthousiasme zijn we daarmee begonnen. Dit gaat nog redelijk onhandig. Meneer zet zijn poot in de melk en schut hem vervolgens lekker uit, de druppels melk vliegen je dan om de oren. Het volgende moment valt hij er met zijn hele snuit in en is hij kleddernat van de melk, hij moet dan proesten, en als hij proest valt hij om. We moeten dan erg om hem lachen.De grote boodschap gaat nog niet helemaal naar wens. Hij krijgt hiervoor wat laxeermiddel. Plassen gaat inmiddels prima.
Cailin ontpopt zich als een echte moeder. Ze wast hem, corrigeert hem en stimuleert de grote boodschap. Het is geweldig om te zien hoe de natuur dit soort dingen oplost. Met enige regelmaat ligt Lucky in de houtgreep en krijgt dan een volledige wasbeurt. Tegenspraak wordt niet geduld. Als Lucky tegenspartelt volgt er een grote Noorse poot en daar kan meneer het dan mee doen. Het is erg druk zo’n kleine hummel maar wel erg leuk. Per vandaag weegt ons vriendje 430 gr en dat is meer dan het dubbele gewicht als een dikke week geleden.
2 november 2011
Faith wordt Lucky.
We hebben met z’n allen besloten dat onze kleine Faith toch een andere naam gaat krijgen. We zijn er inmiddels redelijk zeker van dat het toch een mannetje is en daar hoort een echte stoere mannennaam bij. Het moest wel een naam zijn die verwees naar het geluk dat het beesie heeft gehad dat hij op tijd is gevonden door Anniek. We hadden twee namen Guus (Geluk) of Lucky. Na langdurig familie beraad hebben we gekozen voor Lucky.
Het gaat goed met Lucky, hij groeit als kool en ontpopt zich toch een echte hongerlap. Hij is inmiddels 308 gram en dat betekent dat hij inmiddels 110 gram is gegroeid in 5 dagen en dat is meer dan dat je gemiddeld mag verwachten. Poepen en plassen gaat inmiddels ook goed. Wel heeft hij een ontstoken oogje en proest hij af en toe wat volgens de dierenarts een vorm van niesziekte kan zijn. Hij is er niet ziek van en de dierenarts vindt een zalfje voor het oogje dan ook eerst voldoende. Antibiotica komt pas in beeld als hij er ziek van wordt.
Lucky begint zich inmiddels aardig thuis te voelen in de speciaal voor hem aangeschafte Cavia kooi, hij begint wat te lopen en klautert in de tralies, ook speelt hij met meneer Bolleboos die Cailin van Aaf heeft gekregen toen Cailin bij ons kwam wonen. Ook het andere poezenvolk begint te wennen en staan nieuwsgierig bij de kooi te kijken. Al met al zijn we superblij dat het zo goed gaat alleen zijn wel een beetje moe van de nachtvoedingen.
30 oktober 2011.
Het gaat goed met Faith. Onze enige zorg was nog zijn ontlasting. Een paar plasjes had hij al wel gedaan, maar na vrijdagmiddag nog niet weer gepoept. Omdat hij geen moeder heeft die door het likken van zijn buikje en anusje zijn urine en ontlasting stimuleert, moeten wij dit voor hem regelen. We strelen na de voeding zijn buikje en wrijven met een gaasje over zijn anusje. Toen we vanmorgen bij de bench kwamen, bleek dit effect te hebben gehad, hij had gepoept! Beetje jammer dat hij er vervolgens in is gaan liggen slapen. Hij heeft geen moeder die hem dan vervolgens weer schoonwast, dus maar in bad.
Daarna zachtjes met de föhn zijn haartjes weer in model en dan lekker op het warmtedekentje in de bench. Hij vindt alles prima. Hij was ook weer lekker gegroeid, maar liefst 13 gram. Hij weegt nu 223 gram. Na het voeden blijft hij nu ook eventjes wakker, liefst wil hij dan nog even lekker bij je zitten om een beetje geaaid te worden, geen probleem hoor! Alleen na de nachtvoeding heeft ie dan een beetje pech, dan moet hij toch maar direct gaan slapen……
29 oktober 2011
Faith is de nacht goed doorgekomen. Gisteravond om half 12 hebben we de laatste voeding voor de nacht gegeven. Het voeden ging toen nog vrij moeizaam. Na 3 kwartier waren we klaar en hebben hem met een kruik in de bench gelegd. ‘s Nachts om half 4 de wekker gezet en maar weer naar beneden. De kleine lag nog lekker tevreden te slapen. Het voeden begon al wat makkelijker te gaan. Met een injectiespuitje werkt toch het beste. Vanmorgen om half 8 weer een voeding en dat was zo klaar. Hij snapt eindelijk hoe het werkt. We hebben het inmiddels over ‘hij’ want dat hebben we nu wel goed kunnen bekijken. Gistermiddag bij aankomst woog hij slechts 198 gram. Volgens de boekjes zou een kitten na 2 weken zo’n 285 gram moeten wegen. We weten niet precies hou oud hij is. De dierenarts dacht 3 tot 4 weken oud, we denken zelf een kleine 3 weken. De oortjes zijn nog zo plat en de oogjes lijken net open en zijn nog zo klein. Ook kan hij nog niet zelf drinken. Hij mag 6 voedingen per etmaal, van 8 ml. Na zo’n6 tot 7 ml is ie er echter al wel klaar mee. Vanaf vanmiddag begon hij zich steeds wat eerder voor zijn voeding te melden (daar hadden we toch vroeger met de kids toch zo’n hekel aan……) Gewoon maar toegeven, hij moet er nog van groeien! En dat doet ie ook, vanmiddag stond de weegschaal op 210 gram. Laten we hopen dat dit zo door gaat!
Het overige beestenspul weet niet zo goed wat ze er mee aan moeten. Cailin haar moedergevoelens zijn in elk geval geprikkeld. Als Faith piept begint ze hard te mauwen en gaat ze naar hem toe. Als hij bij ons op schoot zit, wil ze hem haast in de bek pakken en meenemen. Dat moet maar even niet! Af en toe likt ze zijn koppie. Eigenlijk moet ze zijn voorpootjes en halsje even doen, zit wat aangekoekte melk in, maar dat snapt ze niet. Biggel en Stitch wonen al de hele dag boven. Stitch gedraagt zich echt idioot. Als hij in de kamer is loopt ie wat in de rondte te blazen tegen alles en iedereen en vertrekt dan weer naar boven. Daar doet ie dan weer redelijk normaal. Biggel komt af en toe even kijken en vertrekt dan weer. Minoes kijkt af en toe op en denkt dan waarschijnlijk bij zichzelf, alweer…………..?
28 oktober 2011
Faith.
Rij je op een vrijdag in oktober in het midden van het land krijg je een telefoontje van je oudste dochter: Pappa ik heb een probleem. Op mijn stage adres is een poesje van drie weken oud verstoten door de moederpoes en als we niets doen komt het niet goed. Nou zijn wij helemaal van de beessies dus wat doe je dan? precies, je pleegt wat telefoontjes, even kort overleg met het thuisfront (nu wel) en het besluit is genomen.
We gaan uiteraard proberen het beestje te redden en zien dan wel weer. ‘s Middags hebben we het beestje opgehaald en zijn we ermee naar de dierenarts geweest. Gelukkig blijkt alles goed en krijgen we te horen dat hij/zij met de fles moet worden groot gebracht. Elke drie uur een flesje dus dat wordt weer een wekker zetten.
Het voeden gaat redelijk en het lijkt erop dat Cailin de nodige moeder gevoelens heeft en zich over de kleine ontfermt.
